Ernest Henry Shackleton to postać, która weszła do historii jako symbol wytrwałości, determinacji i odwagi. Urodzony 15 lutego 1874 roku w Ballitore w Irlandii, był irlandzkim podróżnikiem i odkrywcą, który poświęcił swoje życie badaniom Antarktydy. Jego losy poruszają do dziś, inspirując kolejne pokolenia do pokonywania własnych granic. Już jako młody człowiek Shackleton wykazywał zainteresowanie podróżami i odkryciami. Po ukończeniu Dulwich College wyruszył w wielką podróż, stając się członkiem ekspedycji Roberta Scotta na pokładzie statku “Discovery” w latach 1901–1902. To właśnie tam Shackleton zdobył pierwsze doświadczenia związane z ekstremalnymi warunkami Antarktydy. Jednak to jego własne wyprawy przyniosły mu największą sławę. W latach 1907–1909 Shackleton był dowódcą ekspedycji na biegun południowy. Choć nie udało mu się go osiągnąć, to doświadczenia z tej wyprawy były bezcenne dla jego kolejnych planów.
Najbardziej znana i dramatyczna była wyprawa transantarktyczna w latach 1914–1916. Shackleton wyruszył wtedy na pokładzie barkentyny “Endurance” z planem przemierzenia Antarktydy pieszo od Morza Weddella do Morza Rossa. Niestety, wyprawa została zatrzymana przez zamarznięcie statku w lodzie. Shackleton i jego załoga musieli opuścić “Endurance” i walczyć o przetrwanie na lodzie przez kilka miesięcy. Po tym, jak statek został zmiażdżony przez lód, Shackleton podjął heroiczny wysiłek, by uratować swoją załogę. Nigdy nie zapomnimy 14 lutego 1915 roku, kiedy to “Endurance” został pochłonięty przez lodową pułapkę. To był punkt zwrotny, który przetestował nie tylko fizyczną, ale i psychiczną wytrzymałość Shackletona i jego ludzi. Ale mimo wszystko, dzięki niezłomnej determinacji i niezłomności, udało im się przetrwać. Po trudach i cierpieniach podróżnicy dotarli do Elephant Island, a stamtąd sam Shackleton wyruszył w desperacką podróż na Georgię Południową, by przyprowadzić pomoc. Jego heroiczny marsz przez burzliwe morze na pokładzie małej łodzi ratunkowej stał się symbolem ludzkiej wytrwałości w obliczu niebezpieczeństwa, a dotarcie Shackletona i jego dwóch towarzyszy do Stromness na Georgii Południowej to moment, który na zawsze pozostanie w pamięci jako akt niezłomnej determinacji i odwagi.
Niestety, życie Ernesta Shackletona zakończyło się przedwcześnie. Zmarł 5 stycznia 1922 roku na Georgii Południowej, po kolejnej wyprawie mającej na celu opłynięcie Antarktydy. Jego dziedzictwo jednak pozostaje żywe i inspiruje kolejne pokolenia do podjęcia wyzwań i pokonywania własnych granic. Dzisiaj, w setną rocznicę jego wyprawy, wspominamy Ernesta Shackletona jako symbol niezłomności, odwagi i wytrwałości. Jego historia przypomina nam, że nawet w najtrudniejszych chwilach człowiek potrafi pokonać przeciwności losu, jeśli tylko posiada niezłomną wolę i determinację.
8 sierpnia 2014 o godz. 12.00, dokładnie w 100 lat po wyruszeniu Ernesta Shackletona na „Endurance”, z portu w Plymouth wyruszył polski jacht „Polonus”. Rejs objęła honorowym patronatem wnuczka podróżnika, Alexandra Shackleton. Trasa rejsu prowadziła przez Lizbonę, Las Palmas, Dakar, porty Brazylii do Punta del Este w Urugwaju, a następnie do Stanley na Falklandach. W styczniu 2015 załoga miała dotrzeć do osady Grytviken, gdzie znajduje się grób Shackletona. Jednakże 23 grudnia 2014 r. jacht wpadł na mieliznę u brzegów Wyspy Króla Jerzego, a po ściągnięciu go z mielizny okazało się, że uszkodzenia nie pozwoliły na kontynuowanie wyprawy…
